Gedumpt, wat nu?

Het verbreken van een relatie is nooit leuk.

Maar gedumpt worden is helemaal niet leuk als jij degene bent die gedumpt wordt.

Als je zelf degene bent die een einde aan een relatie maakt, heb je ruim voor die tijd al gevoelens gehad die horen bij het beëindigen van een relatie. Je hebt er langzaam aan kunnen wennen.

Het kan je op iedere leeftijd overkomen, bij een relatie van een paar weken of na een huwelijk van jaren.

Niet te geloven

Misschien zag je het al aankomen, of misschien kwam het volledig uit de lucht vallen. De gevoelens waar je mee te maken krijgt zijn verdriet, of zelfs een soort rouw maar ook ongeloof, afwijzing, boosheid, onzekerheid en angst. Als het volkomen onverwacht is, zul je het in eerste instantie niet kunnen geloven, en zelfs ontkennen. Nee, hij/zij zal wel boos zijn, hij/zij meent het niet, hij/zij komt wel terug.

Als na de eerste schok de waarheid gaat doordringen zullen gevoelens van boosheid en woede opkomen. Hoe durft hij/zij mij aan de kant te zetten. Zeker als je in de steek wordt gelaten voor iemand anders.

Risico van het vak

Niet echt een troost, maar wel iets om je te bedenken, je bent niet de enige die wordt gedumpt. Het is het risico dat je op de koop toe neemt als je in een relatie stapt.

Wat nu?

Hoe snel je er overheen komt is voor iedereen verschillend. Je rot voelen om een beëindigde relatie is natuurlijk en normaal. Maar hoe en hoe lang is per persoon verschillend. De één lijkt er moeiteloos overheen te stappen, terwijl het een ander maanden kost om zijn/haar leven weer zijn normale gang te laten gaan. Maar de lengte van de periode van ‘rouw’, wil niks zeggen over hoe erg je het allemaal vindt.

Tips

Tips om snel de draad weer op te pakken en verder te gaan met je leven.

Zelfmedelijden

Zwelgen in zelfmedelijden en eindeloos analyseren van de relatie en wat er verkeerd is gegaan moet je zoveel mogelijk vermijden. Geef jezelf even de tijd om te overdenken wat is gebeurd, maar probeer daarna niet langer meer te speculeren en te bedenken wat je beter had kunnen doen om de relatie te redden. Sommige relaties zijn niet te redden, en dan ben je beter af alleen.

Blijven hopen?

Blijven hopen dat hij of zij weer van gedachten verandert en terug komt? Grijp je iedere gelegenheid aan om contact te zoeken? Wees dan heel voorzichtig, als hij/zij zich onpersoonlijk en koel gedraagt, zie het als een hint geef ze de ruimte en laat ze met rust. Zoekt de ander zelf contact, dan is de keuze aan jou in hoeverre je dat toelaat. Misschien hoeft het dan niet eens meer van jou.

Stemming maken

Lekker afgeven en gemene dingen zeggen over je ex tegen vrienden en familie is verleidelijk, maar hou liever de eer aan jezelf. Bovendien, als het ooit nog goed zou komen, hoe klein de kans ook is, dan plaatst dat jou niet in een goed daglicht.

Vrijheid

Of je het wilt of niet, je zult een hoop vrijheid krijgen. Je zult beslissingen kunnen nemen zonder met iemand rekening te hoeven houden. Het heeft tijd nodig dat te waarderen en daarmee om te gaan.

Nieuwe relatie

Stort je niet meteen in een nieuwe relatie, al heb je nog zoveel behoefte aan vriendelijkheid, waardering enz. Begin geen relatie om maar iemand te hebben.

Herinneringen

Vermijd plaatsen, voorwerpen, muziek die herinneringen aan gelukkiger tijden oproepen. Ga je huis door en verwijder voorwerpen die je aan hem/haar doen denken. Sla ze zolang op. Na verloop van tijd zul je die herinneringen wel aankunnen zonder dan je je er rot door gaat voelen.

Afleiding

Zoek afleiding, stort je tijdelijk op je werk, kies een hobby of sport, zoek oude vrienden op, ga je huis verven. Doe alles om je af te leiden van je verbroken relatie.

Zelfvertrouwen

En misschien wel het belangrijkste: werk aan je zelfvertrouwen. Doe er alles aan om je goed te voelen over jezelf. Werk aan je uiterlijk, je conditie en alles waardoor je je beter en sterker gaat voelen. Laat maar eens goed zien wat je ex mist.

  1. Hallo, dit is voor het eerst dat ik op de site zit en ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt en ik hoop dat iemand kan reageren op mijn bericht

    Ik ben een jongen van zestien en had een maand verkering met een meisje dat heel leuk was maar ook heel onzeker, zo onzeker dat ze veel te veel huiswerk zat te maken. Elke keer als we elkaar zagen (zo’n twee keer in de week) was het geweldig, alles ging goed… ik vond alleen dat ze veel te veel huiswerk zat te maken.

    ondankt het vele huiswerk dacht ik: zolang ik maar geen domme dingen doe zal ze heel lang bij mij blijven. Maar niets bleek minder waar.

    Ik wachte op haar en zag aan haar dat er wat was. Ze zei dat ze een presentatie moest houden en dat ze het echt niet durfde. Ik probeerde met haar te praten maar niks hielp. Wat later lag ik met haar in bed (gewoon tv te kijken) en ineens zegt ze dat ze niet meer wilde afsprken omdat ze de orde op zaken wilde stellen. Ik dacht echt dat het een grap was toen ze het zei want het was zo onwerkelijk dat dit gebeurden, wel zei ze dat ze van me hield en dat het echt niet aan mij lag

    Ik weer naar huis en dacht: ‘ze heeft het gewoon zo druk dat ze niet meer helder kan nadenken (op dat moment had ik het gevoel dat het wel goed zou komen) een week later sprak ik haar weer via msn en ze zei allemaal dingen die niet kloppen: eerst zegt ze dat ze huiswerkvrij is maardat ze niet wilt afspreken. ik vroeg aan haar wat nou de echte reden was dat ze het uitmaakte en ze zei dat het gevoel weg was. Ik vroeg wat ik verkeerd had gedaan en ze zei dat ik alleen maar aan mezelf dacht (dat klonk voor mij echt heel raar want ik had alles voor haar over en dat toonde ik haar ook)

    Nu wilt ze me dus niet meer zien omdat haar “gevoel” verandert is terwijl het zoooooooo goed ging dat ik het nauwelijks kan geloven dat haar gevoel van de een op andere dag is verandert.

    groetjes

  2. Hallo allemaal,

    Het doet me goed jullie verhalen te lezen, al gaat mijn hart naar jullie uit….gun het niemand!! De pijn, verwarring, machteloosheid.
    Weet wat het is.
    Weet wat het is!
    Mijn verhaal is dat ik iemand trof dei interesse in mij toonde. Alleen omdat had ik even genoeg van relaties. Alleen was er wel een niet te ontkennen klik, veel gelijkheid en een mooi treffen. Hij wist me te ‘overtuigen’ .. en wie ben ik om “nee” te zeggen tegen hetgeen ik altijd hoopte tegen te komen en nu op het verkeerde moment op mijn stoep stond??? Dus zo gezegd. Hoe mooi ook er waren ook lastige momenten door aanraking oud zeer en reacties vanuit oude patronen. Maar daar praatte we dan over en hoe mooi, er bleef niets kleven. Tenminste …..
    Om een lang verhaal kort te houden was er op enig moment uit het niets een liefdesverklaring zo mooi, zo overtuigend die mij wakker maakte en liet geloven in hem, in ons. Dat deed mijn ankers die ik (zoals hij spiegelde dat mijn gedrag blijkbaar deed) uitgooien zonder kabel overboord gooien. Ik geloofde! Ik geloofde! Het was, zoals ik al die tijd wel voelde en wist, idd goed. Er zou tijd zijn om dingen samen te ontdekken, om lief te hebben. Te groeien en te delen.
    Tot beider pijnpunt (maar alleen bij mij neergelegd) werd aangeraakt en ik niet ‘juist’ kon reageren. Ik kreeg nog een prachtige eyeopener op de drempel en daar kon ik het mee doen.
    Voor mij gaf dit zoveel inzicht, zoveel doorgang en zoveel drive om hetgeen we waren tegen gekomen ‘op te pakken’ en ervoor te gaan. We deelde tenslotte in de basis zoveel en onze liefde was zo puur.
    MISSSSS, de opgelopen pijn uit zijn (nog maar net) afgesloten huwelijk werd op mijn bord gelegd en al was het duidelijk dat ik niet haar was, de situaties en vooral vrouwen verschillend in hun reacties, ik werd gedumt!
    Uit het niets. Tenminste voor mij. Ik bedoel een week ervoor nog zo overtuigd zijn van je liefde en twee dagen ervoor nog een mok geven met Liebe ist nur du und ich ….. hoe kan ik dan woorden als: het spijt me bedenken dat hij zeggen zou.
    Schietend in mijn onmacht en verdriet heb ik geen ruimte kunnen geven voor een ‘goed gesprek’ is het hierbij gebleven.
    Klaar over, dat was het dan.
    Eerst staat hij onvoorwaardelijk achter mij en mijn dochter. Vangt haar op terwijl haar vader haar bot laat vallen en dan doet hij hetzelfde!! Ik snap het niet, ik kan er niet bij. Dit klopt niet met hoe ik het heb gezien, gevoelt en beleefd. Dit klopt niet met wat hij me almaar zei en liet voelen. Hij was het tenslotte die mij uitnodigde me over te geven en overtuigde dat zijn liefde echt en stabiel was.
    Niet dus.
    En daar heb ik het mee te doen. Daar heeft mijn dochter het mee te doen. Totale verbazing. Hij was (is) geen ‘slechte’ man. Hij heeft gevoel! Maar hoe waar dat ook is blijkbaar was ons verlaten wat kon.
    Ja, ik kreeg nog de opmerking: “dat heb ik nog niet eerder gedaan” als afscheid. Fijn…en dat moet me een goed gevoel geven. Het ligt dus aan mij???? en dat terwijl hij ‘mijn verhaal’ kent. Hij mijn kwetsbaarheid hierin kent. Hij mijn kracht kent….enige uitleg was wel op zijn plaats geweest. Want hoe lastig wellicht ook, ik ben (al is het op een minder emotioneel moment) wel aanspreekbaar, heb veel zelfbesef en kan veel aan alleen dit. Dit kwam zo uit het niets, was zo bot….ik snap er niets van.
    Maar goed, dit is wel waar ik (waar mijn dochter) het mee te doen heb. En al doe ik mijn best ik zit vast. Ik hang en kom maar niet echt verder.

    Jullie verhalen tegen komend troost dat ik niet de enige ben.
    Dank voor jullie delen!
    Veel sterkte, kracht en doorgang toegewenst.
    Warme groet

  3. Vooral het blijven hopen is een horde. Het beste is idd de hoop laten varen en verder gaan maar datis niet zo makkelijk gedaan als geschreven. liefdesverdriettips.com/wat-d oen-tegen-liefdesverdriet is een mooi artikel over hetzelfde

  4. Weet ook wat het is om gedumpt te worden, omdat je niet helemaal aan een verwachtingspatroontje voldoet van iemand. Gedumpt, jij zit met verdriet en die ander gaat meteen verder met een ander. Hoop nee, vertrouwen in eeen ander? Steeds moeilijker…..

  5. ik ben nu 4weken bij mijn moeder in vanwege haar ziektr,heb een relatie van 14 jaar,en nu nam gisterenavond een andere vrouw de telefoon op.au pijn

  6. Ik ben ijk pas 17
    Ik had een relatie van 15 maanden met een hele lieve spontane jongen en we waren echt gek op elkaar. Hij wist hoe ik over dingen dacht en ik wist dat van hem. We waren samen serieus athans dat dacht ik dus. We hadden best vaak woorden maar praatte dat altijd goed uit. De laatste tijd voor het uit ging had hij het heel druk met zijn werk en school. Op de dag dat het uit ging was hij zo te merken heel blij was me te zien want hij begin met te knuffelen en toen kijk hij me aan met een verwarde blik dus ik vroeg wat e was en daarop antwoorden hij dat hj niet helemaal eerlijk tegen me was en maakte hij het uit ik heb meer dan een halfuur daar bij hem thuis weze huilen. De week daarna zijn we nog samen naar bed geweest en deed hij heel lief voor mij en ik hoopte dat hij na dit me terug zou nemen de 3 maanden daarna hebben we nog vaak afgesproken en hebben af en toe gezoent en vervolgens heel de tijd ruzie gehad. Nu ongeveer 4 maanden na het uit ging, hebben weer seks gehad en ben ik zelfs de noodpil weze halen maar daar komt nog een bij dat hij nu een beetje verliefd is op een ander meisje en ik zijn gedrag tegenover haar ook heel oneerlijk vind en zei hij tegen mij dat hij meer voor me begint te voelen en op het moment dat ik dit schrijf negeert hij mij en ben ik daarom heel boos…..wat denkt hij? Denk je dat

  7. Hallo allemaal,

    Ik heb jullie verhalen allemaal gelezen en ik heb een eender verhaal. Nu twee weken geleden heeft mijn partner een einde gemaakt aan een 5 jaar durende relatie. Niet geheel onverwacht, maar ik had nog hoop om te vechten en dat was me niet meer gegund. Ik ben heel verdrietig en loop hele dagen te huilen. Maar ik ben ook veel aan het lezen en aan het denken. En ik moet zeggen dat ik wel aardig tot bepaalde inzichten ben gekomen. En eigenlijk komt dit als basis bij iedereen terug. En ook als ik jullie verhalen lees, zie ik het ook tussen de regels. We maken allemaal fouten en dat gebeurt van beide kanten. Maar je moet altijd te raden gaan bij jezelf en vele mensen waaronder ik, stellen ons op als slachtoffer. En dat is niet aantrekkelijk voor de ander. We passen ons alleen nog maar aan, aan de ander. We zien eruit zoals zij dat willen we. We zorgen dat de partner altijd voor gaat op jezelf. En vaak als je oudzeer meeneemt naar en volgende relatie, dan ben je dus nog steeds een slachtoffer van de vorige relatie. Ik vind het treffend, dat het eigenlijk altijd weer op dat neerkomt. Dus stop met slachtoffer zijn, werk aan jezelf en wordt gelukkig. Blijf niet te lang hangen in het waarom. Want als je logisch nadenkt, dan weet je dat heus wel. En iedereen, die redelijk kan nadenken en zijn boosheid kan laten varen,zal hier alleen maar beter van worden. En misschien dat je dan wel weer heel aantrekkelijk ben voor je ex en zo niet, dan sta je in ieder geval open voor een mooie toekomst.

    Sterkte allemaal….

  8. ik weet dat deze relatie nooit meer zal slagen,heb maanden ervoor gevochten,maar nu onder 1 dak,bijna geen werk,voorlopig geen huis,
    ik heb me altijd verantwoordelijk gevoeld van hem,en nu ineens kom alles op me af en wordt gedumpt als een klein kind,je mag nog wel hier wonen,maar zoek het verder maar uit dag 5 goeie jaren,deze tijd,48 jaar valt het niet mee om aan een baan te koem,zeker niet met een hond,die niemand op kan vangen.wie weet raad

    1. lieve brigitte ik weet wat het is om gedumpt te worden ik na 16 jaar huwelijk altijd 6 dagen gewerkt voor haar en in eens ik hou niet meer van jou en ook gedumpt als een klein kind het doet zeer, maar we moeten wel verder blijf positief denken.het valt ook niet mee als je48 jaar bent en je bent alles kwijt

  9. ik dacht na iets van 3 4 maanden wel van mijn liefdesverdriet af te zijn.
    ik mag dan wel pas 15 zijn maar toch had ik nooit verwacht dat het zo’n pijn kan doen. en al die tips zijn troep ze helpen niet. ik wil gewoon een nieuwe vriendin die 100% perfect is voor mij. jmmr genoeg zal dat vast niet doorgaan. en het is nog erger op school wordt er dom over mij gedaan. en sinds mijn vrienden blowen en roken en ik wou stoppen doen ze ook alleen maar dom. WAT MOET IK DOEN?

    1. aan ano ( en anderen ),
      ik denk: .. die meid komt vanzelf,
      zeker als jij zo stoer jezelf kan blijven,
      15 en dan toch al stevig in je schoenen..
      laat je “vrienden” maar stom doen, zich be-roken..
      je bent een held, man!

  10. Na ruim 26 jaar relatie, waarvan bijna 23 getrouwd, wordt ik door mijn partner ingeruild voor een andere man. Ik ben 48 jaar en hij 62 jaar. Nota bene een goede vriend van ons. Wij hebben hem leren kennen via een achter nichtje van mijn partner. Zij heeft ons gewaarschuwd voor hem. Het is een oplichter. In de periode dat mijn partner een depressie had heeft hij toegeslagen. Op de vraag wat hem bezielde kreeg ik geen antwoord. Volgens mij was het puur om de sex te doen. Op het moment dat ik het vernam was er alleen gevoelens naar hem toe en niet andersom. Wij hebben niet eens afscheid genomen. Weg was ze. Waarom?? geen idee. Financieel gaat ze ver achteruit. Samen hebben zij nog minder dan ik alleen. Het zat wel een vaderfiguur zijn gewesst, daar was ze altijd naar opzoek sinds haar vader 19 jaar geleden stierf. Zij heeft hem verleid door naakt op bed te gaan liggen. Hij was haar kwijt en vond haar op zijn bed. Een vrijgezel die op zijn verjaardag een beurt aangeboden krijgt. Ja het zegt genoeg. Mijn leven staat op zijn kop, het zal lang duren voordat dit alles een plekje krijgt. Ik hoop, weet eigenlijk wel zeker, dat ze zoveel spijt krijgt dat ze er iets aan over houdt.

  11. Hallo, wat bizar allemaal, het moeilijkste is dat je op dat moment niet wil geloven. Dat hij alleen verder wil. Soms denk ik wat voor nut heeft het leven. Na 21 jaar relatie wil hij scheiden. Ik weet eens niet waarom zo ineens? Het kwam omdat ik op een avond een verkeerde opvatting bij zij vrienden heb gemaakt, ter plekke zei hij ” oh ja, het is nu afgelopen tussen ons” i
    Ik ben nog in schok. Voor een stomme zinnetje wordt je zo heftig gestraald? Mijn hart is gebroken en ik wil niet verder leven.

  12. hallo
    ik wil effe mijn hart luchten ik ben 19 jaar heb een dochtertje van een jaar en 4 maanden zij is er 19 sinds vandaag ben ik gedumpt het was
    recht in me gezicht smorgens vroeg zij ze me ik zie je niet meer graag
    ik vroeg me af waarom ze had gevoelens voor een ander (ps het is al eens uit geweest ze kwam terug ik ston klaar met open armen was zo blij ) nu lapt ze het me weer toh vraag ik me af en roept mijn hart schatje kom terug het ging niet op het werk ben er kapot van ik hoop zo dat ze terug komt maar we zijn nog vrienden voor mijn dochtertje nog haar wat geluk te hunnen ze is zo hard voor me maar ik zie haar dood graag ik mis haar als ik slaap ik ruik haar overal ik denk dat ik ze zie maar dan toh niet kan niet slapen zonder haar warmte ze zij mss kom ik terug niemand die het weet (ze heeft het wat moeilijk met lange relatcie ) ze blijft contact houden vanwege mijn dochter we gaan nog samen weg wegens mijn dochter dat is de afspraak
    maar het enigste dat ik wil is zij en mijn dochtertje terug hier bij mij
    komt ze ooit terug zal ze me missen ze zegt ik voel niet meer hetzelfde zoals het begin maar volgens mij kan je nooit altijt het zelfde voelen mensen ik ben bang dat ik het niet zal halen mijn hart is gebroken heb dan nog eens een moeilijke jeugd gehad heb niets om opnieuw te beginnen mss hoor ik hier gewoon weg niet
    ik kan me er niet over zetten om een hobby of iets anders te doen het enigste dat ik doe is treuren en de pijn proberen te verzachten als ik uit ga met vrienden kijk ik naar haar nummer niets intreseert mij behalve zij zo dit was het een beetje groetjes tim

  13. Ik heb een relatie gehad naast mijn huwelijk , die relatie heeft 4.5 jaar geduurd , hij ging weg bij z’n vrouw voor mij en wilde met mij verder , en ineens wilde hij niet meer, bleek dat ie iemand anders had ontmoet en 2 dagen later duikt ie op die ander . Dat het niet meer ging was prima dat zag ik ook ,maar dat hij dan 2 dagen later op een nieuwe relatie duikt en het ook gelijk publiek maakt heeft mij erg veel pijn gedaan . Ik ben in totale paniek , Ik wil graag met mijn man verder , hij weet er trouwens nu ook van en dat gaat ook lukken maar hij heeft me zo pijn gedaan door dit , maar ja ik probeer maar vooruit te kijken en van m’n gezin te genieten waar ik de afgelopen jaren in tekort geschoten ben wat mij betreft . Hij vind het de normaalste zaak van de wereld omdat ie er toch al een eind aan had gemaakt , maar dat doe je toch niet of zie ik dat nou zo verkeerd ? Ik voel me zeer beschaamd maar besef ook dat we zowiezo verkeerd bezig waren , maar ik heb echt van hem gehouden …. Dat is het moeilijkste …

  14. Ik ben een maand geleden na een intense relatie van 1,5 jaar gedumpt door mijn lieve vriendin. Het kost me de grootste moeite om haar los te laten terwijl ik diep in mijn hart ook weet dat er van beide kanten geen muziek meer in de relatie zit. Desondanks houd ik nog steeds zielsveel van haar en wil ik nog keihard voor onze liefde vechten. Tevens koester ik nog steeds de hoop dat we er samen nog een positieve draai aan kunnen geven. Ik denk constant aan mijn vriendin en voer in mijn hoofd nog heel vaak hele gesprekken met haar. Emotioneel ben ik nu een wrak en ook op mijn werk zit ik nu in een neerwaartse spiraal. Via haar heb ik in het begin veel nieuwe leuke en lieve mensen leren kennen en heb hen in mijn hart gesloten. Nu de relatie op de klippen is gelopen voel ik heel sterk dat ook daar een wig tussen gedreven is en het maakt me eenzaam en heel erg verdrietig. Ik weet rationeel wel dat ik, ongeacht de relatie met mijn vriendin, nog wel contact met hen kan blijven onderhouden maar het voelt nu net alsof je in oorlogstijd aan het heulen bent met de vijand. Dit laat erg diepe sporen na in mijn zelfvertrouwen terwijl ik dat in deze situatie juist zo hard nodig heb. Het liefst zou ik nog iedere dag contact met haar zoeken maar ik weet dat die gedachte alleen maar averechtst gaat werken. Hoe ik deze vicieuze cirkel kan doorbreken weet ik niet. Ik zie andere mensen, inclusief mijn ex, toch schijnbaar snel weer de draad ven het leven oppakken terwijl ik knock-out op de grond lig. Dit maakt me angstig en onzeker waardoor ik in een soort van sociaal isolement beland. Ik ben gespannen, eet slecht, slaap slecht en ben in no time 6 kilo afgevallen. Hoe kan ik hier in godsnaam uit komen? Het vreet me langzaam maar zeker op! Ik glijd emotioneel steeds verder af en probeer wanhopig weer grip te krijgen op mijn leven maar voel me zo machteloos en onbegrepen. Heb ik een persoonlijkheidsstoornis?

    1. Hi Martin, Vervelend voor je. Het gaat misschien even duren maar je komt er echt wel overheen. En het lijkt me niet dat je een persoonlijkheidsstoornis hebt. Iedereen verwerkt dit soort dingen op zijn/haar eigen manier. Dat jij er meer mee zit dan je ex is logisch. Zij heeft jou gedumpt en dan heb je de verbroken relatie gedeeltelijk al voor de breuk verwerkt.

      Probeer het zo te zien. Als je aan je ex en de mensen om je heen laat zien dat je weer opkrabbelt, dan zullen ze dubbel respect voor je hebben. Dan ben je ook aangenamer gezelschap. Probeer goed voor jezelf te zorgen, ga sporten, goed eten ga een cursus volgen, ontmoet nieuwe mensen. Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar vroeg of laat zal je je beter voelen. Als je er echt niet uitkomt, dan kan een gesprek met een psycholoog je weer de goede kant op zetten.

      Succes!

      ‘Living well is the best revenge’

    2. Hey

      Ik ben maandag eveneens na een intense relatie van 1.5 maand achter gelaten … Het ongeloof is groot en de vragen oneindig. We deelden alles met elkaar, dag in dag uit, kenden elkaar door en door, waren super goed als we samen waren en hebben vooral enorm veel samen gedaan en veel op reis geweest… met een reis en 14 dagen samen, voor hij weer vertrok bracht hij het nieuws. … ‘ Het voelt niet meer zoals het moet’ … terwijl we een eind geleden een bijna break-up hadden waarbij ik nu de laatste tijd er alles aandeed dat het beter was, en we groeiden ook positief. en toch plots, omdat ik na lange tijd eens wou vertellen wat ik een werkpuntje vond van hem,, greep hij een kans die ik nooit zag aankomen. Iedereen in mijn omgeving is geschrokken, net omdat als we samen waren zo uniek speciaal en echt ons waren. ik begrijp niet dat hij die miljoenen leuke dingen die we deelden niet zal missen …

      Duurt de pijn eeuwig? wanneer gaat dat beter? ik denk alleen aan hoe bang ik ben omdat ik gans mijn leven voor het eerst met iemand wou delen. Voor mij was hij mijn partner om alle serieuze stappen mee te zetten … we gingen samenwonen binnen x aantal maanden … ik voel me echt achtergelaten. Sinds maandag dat we uit elkaar gingen zegt hij nog altijd dat hij me graag ziet, of gebruikt hij nog een koosnaam, maar ik ben op een punt gekomen dat ik de vragen niet meer kan inhouden en we beginnen te botsen. in mijn hoofd wil ik zoveel proberen en doen, maar de ene seconde voel ik me anders dan de andere. het idee dat hij ooit zijn leven verder zet met iemand anders is ondragelijk, net omdat ik zo vocht om die ene persoon die ik eindelijk gevonden had nooit meer te lossen.

  15. Anderhalf jaar …. echt alles wat je maar kunt voorstellen – wat was ik verliefd, wat hield ik van haar. Dinsdag nog volop van elkaar genoten, geen vuiltje aan de lucht. Donderdag – Toen opeens via de app – ” ik zie het niet meer zitten en even voor je informatie, wil ook geen vrienden meer zijn met je – zo, nu weet je waar je aan toe bent, het spijt me “. Sta je dan – te staren naar je telefoon. Mijn wereld stortte letterlijk ineen. Ze was opeens van de aardbodem verdwenen, zag haar nergens meer, ze reageerde nergens meer op. 3 maanden later zag ik haar lopen – met naast haar – haar ex , lachend – hand in hand …. waar ze zo vreselijk hekel aan had …. opnieuw stortte alles in – het idee dat hij haar nu had dreef mij haast tot waanzin. Heb me beheerst en omgedraaid. Ben er zo kapot van – ze raast constant door mijn hoofd. Alles verwijderd – FB, telefoon nummers , foto’s – gemeenschappelijke vrienden, ga uit met vrienden, sporten, echt alles wat ik maar kon verzinnen om maar niet meer aan haar te denken. Lukt me niet ….. ze blijft spoken – nu zijn we een half jaar later , maar de kleinste ding doet ze weer herleven in mij. Hoop dat ik hier ooit uitkomt.

  16. k maak nu ook zo iets mee, mijn ex vriendin maakte het heel onverwacht uit na 3 jaar (voel me na 8 weken nog steeds erg rot), de dag erop kreeg ik een appje van haar dat we samen wel iets leuks zouden kunnen doen, alleen is maar alleen, we deden hierna de rust periode van 4 weken, vreselijke tijd voor mij, twee weken geleden maakte ze het opnieuw uit, ik was benieuwd wat nu toch de reden van de breuk is, dat zou dan zijn dat ik niet goed zou luisteren en haar niet begreep en ik vond dat ze me niet liet uitpraten, dat was eigenlijk alles heel simpel op te lossen en we hebben best al veel gepraat, en worden nooit boos, ik ben al druk met dingen voor me zelf te doen als afleiding en die waren vergeten in onze relatie, we hadden beide al een relatie hiervoor, ik wilde het te goed misschien, mijn vriendin is meer introvert en ik praat meer over dingen, vandaag voor het eerst een appje van haar en waarin we het een en ander aan elkaar uitlegden van hoe of wat, ik vond dat ze de relatie erg aprubt had beeindigd zonder het goed uit praten dat is haar manier van doen en had ook te maken met haar verleden thuis, maar bij mij verging de wereld het gevoel dan, het afgelopen jaar was een naar jaar een aantal overleden familileden en ziektes waaronder ook bij mij waarover veel gepraat werd, ook kwam dochter weer in huis wat niet echt boterde met mij, gelukkig hebben we dan wel beiden ons eigen huis, zodat ieder alleen kan zijn maar ook samen, maar toch was er nog steeds die spanning, het komt er op neer dat we voorlopig maar weer rust nemen, ik doe maar net of de relatie beeindigd is en zie van hoe en wat, al doet het me nog steeds veel verdriet.

  17. Na 9 jaar in het huwelijk met mijn man met 3 kinderen, begon mijn man met andere dames te gaan en liet me koude liefde zien, bij meerdere gelegenheden dreigde hij me te scheiden toen ik hem wilde vragen over zijn affaire met andere dames, Ik was helemaal verwoest En verward totdat een oude vriend van mij vertelde over een liefdesgeneesheer genaamd DR Goko die mensen met hun relatie en hun huwelijksprobleem helpt, introduceert ze mij aan deze dokter die me echt helpt als ik hem contacteerde, kreeg hij Mijn man Terug in 48 uur, dus begon hij zich te verontschuldigen, nu is hij opgehouden met dames uit te gaan en hij is bij mij voor goed en echt. Neem contact op met deze liefdesarts in relatie of huwelijksprobleem en vind allerlei problemen die u moeilijk kunt oplossen en hij zal een blijvende oplossing voor hen opstellen

  18. voel je je gedumpt
    dan weet de ander niet hoe hij moet handelen om het beter te doen.
    neem dan met mij contact en ik kan je geluk herstellen door voor je te zorgen en er voor je te zijn ik zal je beschermen ik kan je liefde en vertrouwen geven ik zorg dat je problemen jou geen last kunnen bezorgen praat er met mij over en ik zal helpen
    dat heb ik voor het aanbieden

  19. Bijna 2 jaar waren we samen, tot ik 2 dagen geleden het appje kreeg dat hij het niet meer zag zitten en het eindigde. Ik zat op dat moment op een strand in Spanje en barstte in tranen uit.

    5 dagen daarvoor liet hij al blijken dat hij over ons wilde nadenken. Natuurlijk heel mn vakantie verpest maar goed, ik geloofde er volledig in dat hij zich zou beseffen dat hij van me hield.

    Een tijdje terug ging het namelijk niet zo goed. Veel discussies en ruzies over dezelfde problemen. Hij heeft een gekke jeugd gehad en ik ben de eerste die hij in de afgelopen 8 jaar heeft toegelaten. Ik had en heb alles voor hem over en hij op t begin ook voor mij. Hij was perfect, vertrouwde me zo dat hij me alles toevertrouwde over zijn verleden etc. De laatste maanden werd t minder, ik moest alles uit hem trekken en ik werd niet heel serieus meer genomen.

    Na een paar dagen rust van elkaar en allebei goed nagedacht te hebben wisten we dat we samen verder wilden, maar gewoon dat er iets moest veranderen. Dat deden we dan ook.

    We maakten weer tijd voor elkaar om dan ook echt leuke dingen te doen. Van bowlingavonden tot een marvel marathon. Het ging zoveel beter, met natuurlijk nog wat terugslagen tussendoor, maar ik werd weer veel gelukkiger en hij gaf aan hetzelfde te ervaren. Dat leek ook echt uit zijn acties.

    Toen vertrok ik 2 weken geleden op vakantie met m’n ouders naar Spanje. Hij wilde niet mee aangezien dat niet ging met zijn werk. Vanaf het moment dat we vertrokken veranderde z’n gedrag.

    Ik vroeg na een week of hij even wilde bellen omdat ik hem miste. Nadat hij me duidelijk maakte dat hij mij niet miste wilde hij dan toch wel bellen, voor mij…
    Na die belafspraak 3x verzet te hebben werd ik een beetje boos. Ik vroeg hem of het zo veel gevraagd was om een kwartiertje vrij te maken op 4 dagen voor mij. De kille reactie die ik toen kreeg vergeet ik niet zomaar… het interesseerde hem niet dat ik me gekwetst voelde.

    Hierna maakte hij het uit. Ik ben boos, verdrietig, wanhopig, en eenzaam. Iedereen om me heen vertelt me dat ik veel beter verdien en dat ik hem gewoon moet vergeten. Alleen het lijkt net of niemand snapt dat dát juist het meeste zeer doet. Ik wil hem helemaal niet vergeten. Ondanks dat ik zelf weet dat ik beter verdien, en hij dat zelf ook zegt, vind ik het hartverscheurend als ik er aan denk dat ik hem persoonlijk kwijtraak.

    Help…

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.