Banken willen spaarders aantrekken. Per rekeninghouder wordt niet zo gek veel verdiend. Een paar dubbeltjes op jaarbasis hooguit. Maar als je nu een groot marktaandeel kunt bereiken, kun je toch miljoenen verdienen op de spaarmarkt.
Spaarders zijn lui
Hoe haal je dat binnen is de vraag. Spaarders zijn “lui” en de momenten waarop ze van spaarbank veranderen zijn spaarzaam. Dus moet je ze zien te lokken, die nieuwe spaarders, met een relatief hoge instaprente. Zo lijkt het aantrekkelijk om over te stappen naar die andere bank, die veel meer rente geeft dan je huidige bank. Maar daar zit hem het probleem: als de bank veel rente vergoedt, geeft het zijn eigen rentemarge weg. En dat is niet de bedoeling van de bankdirectie. Die laat liever zijn huidige spaarders opdraaien voor de welkomstpremie voor de nieuwkomers. Zo is de dakpanconstructie geboren.
Steeds lagere rente
Nieuwe spaarders krijgen een hoge dakrente. hoger dan de concurrentie. Maar zijn die eenmaal binnen, dan wordt de spaarrente snel en stapsgewijs verlaagd, ook als de marktrente daar geen aanleiding toe geeft. Uiteraard staat in de kleine lettertjes dat dat mag. En de bank maakt de stappen naar beneden niet te groot. Zodat het niet opvalt en geen slapende spaarders wakker maakt, die met een gerust hart zijn overgestapt naar een betere rentevergoeding op hun zuurverdiende geld. Kleine stapjes naar beneden. als dakpannen op een schuin dak.
Spaarbeleid onder toezicht
De toezichthouders zitten hiermee in hun maag. De Nederlandse Bank moet er op toezien dat de spaarproducten winstgevend zijn voor de banken. Zodat die weer vlees op de botten krijgen na de bankencrisis. De AFM moet er op toezien dat banken hun klanten centraal stellen en juist voorlichten in alle transparantie. En daar gaat het wel eens mis. Daarom voerde de AFM in 2010 een aantal norm overdragende gesprekken met bankdirecties over hun spaarbeleid. Over de inhoud van die gesprekken is volgens goed gebruik niets naar buiten gebracht, maar het schijnt geholpen te hebben. Er is afgesproken dat dakpanconstructies definitief tot het verleden behoren. Het Liborschandaal geeft echter aan, dat de normen van de AFM door de banken nog steeds ruim worden geïnterpreteerd.
Stiekeme renteverlagingen en kostenverhogingen
Stiekeme renteverlagingen komen nu aan het licht. Maar wat dacht je van trapsgewijze kostenverhogingen? Is het niet opvallend, dat je steeds meer moet betalen voor je overschrijvingen, je pasjes en andere bancaire diensten? In het eerste jaar is een credit card voor nieuwkomers gratis en krijg je nog een dure zonnebril cadeau ook. Maar in het tweede jaar betaal je zo 100 euro aan kosten of meer. Een roltrapconstructie?
Banken leren het nooit
Je kunt als bank niet het klantbelang centraal stellen als je als commerciële onderneming de missie hebt om je eigen belang (winst maken) te dienen. Banken zijn geen liefdadigheidsinstellingen en laten dat merken ook.